Tuesday, July 19, 2005

De onverwachte reis

Vanwege familieomstandigheden waren we de afgelopen week onverwacht in Nederland. Het was goed om onze families weer te zien, al was het vanwege een droevige gebeurtenis. We hebben veel met elkaar gepraat, en gelukkig ook gelachen. Ons bezoek was kort en ik hoop dat jullie begrijpen dat er geen gelegenheid was om aan te kondigen dat we er waren, of om veel mensen te bezoeken. Maar: met de kerst komen we weer naar Nederland. Dan hopen we veel van jullie weer te zien. We denken nog na over hoe we het dit jaar gaan organiseren, maar hou alvast een gaatje in de agenda's, als je ons weer eens wilt zien. We verheugen ons er al op.

Het weer tijdens ons bezoek was prachtig! Het leek wel California. Hoewel, het leek voor ons nog wel veel warmer omdat het erg vochtig was en drukkend. Maar we hebben elke dag lekker buiten kunnen zitten. Er was gelukkig ook tijd voor een kleine "winkel-sessie" in Gouda met mijn moeder, lekker net als vroeger de Kleiweg af lopen. Op de terugreis, op Schiphol, hebben we een paar flinke blokken oude en belegen kaas, Droste chocolade, en Bounty-repen ingeslagen, en samen met de Goudse stroopwafels zullen die er voor zorgen dat we Nederland niet al te veel zullen missen de komende tijd.

Wednesday, July 06, 2005

De "Fourth Of July"

Afgelopen maandag hadden we een feestdag: het was Independence Day (The Fourth of July). Weer zo'n dag dat je in je agenda kijkt en onverwacht een dagje vrij blijkt te hebben. Ik ben nog niet Amerikaans genoeg om dat aan te zien komen.

Onze overburen A. en E. (beide in de 70, en de "opa en oma" van de buurt) vroegen of we zin hadden om naar het vuurwerk te gaan kijken. Amerikanen steken bijna geen vuurwerk af met oud-en-nieuw, maar juist midden in de zomer, op de vierde juli. Bijna elke grote stad heeft een mooi vuurwerk georganiseerd. Het is illegaal om als particulier vuurwerk te kopen of af te steken. Ik vind dat wel een goed idee. Het voorkomt een hoop afgerukte handen, weggeslingerde ogen, afgebrande huizen, en troep op de straat, terwijl je er een professioneel georganiseerd vuurwerk voor terugkrijgt. Moesten ze ook in NL doen.



A. en E. gingen elk jaar naar het vuurwerk kijken bij het Shoreline Amphitheatre, een groot openluchttheater voor concerten en shows in Mountain View. In het theater wordt op de 4th een (duur) concert gegeven, en het vuurwerk wordt op het eind, kennelijk op de maat van de muziek, afgestoken. Maar je kunt er ook gewoon heen om alleen naar het vuurwerk te kijken, gratis en voor niets. Op zijn Amerikaans: je neemt wijn, stokbrood, en kaas mee, en gaat lekker op het gras zitten wachten.

Onze buren wisten precies waar het vuurwerk zou worden afgestoken: aan de achterkant van Shoreline op de golfbaan. Op aanwijzing van A. (tegenspraak werd niet geduld) parkeerden we de auto op een leeg parkeerterrein op ca. een half uur lopen van de golfbaan af. Het was een flinke wandeling, A. met zijn karretje met picnic spullen achter zich aan slepend, en Gerard met een rugzak vol met onze "goodies". Uiteindelijk, moe en koud, kwamen we aan bij de golfbaan, waar al flink wat anderen verzameld waren. Maar het parkeerterrein daar was nog half leeg! Waarom waren we daar niet direct heen gereden? A. legde het nog eens haarfijn aan ons uit: als we straks teruggaan staan al die mensen in de file om weer naar huis te gaan. Wij lopen lekker een half uurtje terug en rijden dan zo weg (Ja, tegen die tijd is de file ook wel opgelost). E. rolde met haar ogen, zij was na 50 jaar huwelijk wel aan zijn ideeen gewend.

Om te tijd te doden had A. zijn laptop meegenomen. Ja ja, dik in de 70 maar nog wel up to date, hoor. Hij liet ons zijn 800 dia's zien die hij op zijn recente trip naar Europa had gemaakt met zijn digitale camera. Ondanks hun leeftijd is dit echtpaar nog heel actief. Ze hebben dit voorjaar een lange trip naar Europa gemaakt, op bezoek bij veel oude vrienden en bekenden. Dat doen ze bijna elk jaar! E. en A. hebben in het verleden veel Europese studenten in huis gehad, en daar zijn ze nog steeds mee bevriend. Ze kennen dus in bijna elk land wel een paar mensen en bezoeken die regelmatig. Dit jaar waren ze in Duitsland en Polen geweest. A. liet trots de vele foto's zien van al hun vrienden ("dit is de dochter van P.; dit is de schoonvader van K., en die is getrouwd en heeft nu 6 kinderen, hier staan we met L. en M. en dit is hun tweeling....."). Achthonderdfotoslang. Maar we hadden toch niets beters te doen dan de foto's te bekijken en stokbrood met brie te eten, en te wachten tot het donker werd.

Om ons heen zaten veel andere mensen, allemaal te wachten op het grote moment. Naast ons zat een grote groep "jongelui" van een jaar of 20 te wachten. Ze dronken veel wijn en bier, en waren een beetje luidruchtig, maar niet vervelend. Dat zou in Nederland toch wel anders zijn. Hier gaat dat gewoon goed. En toen er twee jongens onder het gele lint wilden kruipen om hun weggerolde football te pakken, kwam er een bewaakster aanrennen. Dat mag niet jongens, ik pak hem wel even. En de jongens bleven braaf wachten. Ik ben daar toch elke keer weer verbaasd over, hoe netjes men hier luistert naar aanwijzingen van mensen-in-uniform.

Eindelijk, rond 10 uur, begon het vuurwerk. Toen bleek pas wat een goede plek we hadden. Het vuurwerk ontplofte pal boven ons hoofd, en het was een prachtig gezicht. Allerlei kleuren (vooral veel rood, wit, en blauw, de kleuren van de Amerikaanse vlag) en maten, en allemaal vlak achter elkaar. Je wist gewoon niet waar je moest kijken!



Er was niet zoveel knalvuurwerk, het ging vooral om het mooie plaatje. Er was zelfs vuurwerk in de vorm van een hart, een ster, en een smiley! Geweldig knap hoor, hoe ze dat maken. Hier heb ik wat foto's op Internet gevonden van hoe dat er uitzag.



Enigzins verkleumd begonnen we aan onze lange wandeling terug naar de auto. En het moet gezegd: we konden zo wegrijden "vooraan in de file". Happy 4th!