Thursday, May 06, 2010

Cheesy Movie Night

Even een korte update, want ik vind het veel makkelijker om iets snel op Facebook te zetten. Ik nodig alle lezers van deze blog dan ook uit daar ook af en toe een kijkje te nemen. Maar no worries, ik gebruik deze blog voor een meer uitgebreide visie op Amerika.

Ik baal een beetje. Ik heb het hele lab (20 mensen+partners) uitgenodigd voor een filmavond bij ons thuis, morgenavond. Een aantal mensen hadden al eens zoiets geopperd, dus ik dacht dat het een mooie gelegenheid zou zijn om onze nieuwe vloer te laten zien. Kaasje, wijntje, en een gekke film kijken. Ik had het zelfs Cheesy Movie Night genoemd. Een cheesy movie is een film die zo slecht is dat ie juist weer leuk is. Als je dan wat kaas serveert, is het met recht een Cheesy Movie night. Leuk toch?

Ik had vorige week per email de uitnodiging verstuurd, en gevraagd om voor/op donderdag te RSVP'en. Het is toch handig om te weten hoeveel kaas en wijn ik moest inslaan. Het is nu donderdagavond laat, en er heeft maar 1 collega ja gezegd (en zij heeft mijn vloer al gezien!). Vier anderen konden niet en de rest heeft niets van zich laten horen. Ik denk dat ik het maar ga afzeggen.

Dat is toch jammer. Ik probeer af en toe een feestje te organiseren (Rockband party!) voor mijn collega's, en de opkomst is altijd laag. Toch, met een man of 5 kan het heel gezellig zijn, en het is erg leuk om collega's eens van een andere kant te zien. Maar slechts 1 collega, dat is toch wel een tragisch dieptepunt.

Nu ik erover nadenk, realiseer ik me ook dat we in de afgelopen jaren nog nooit een labfeestje bij iemand anders thuis hebben gehad. Er was een potluck dinner bij mijn baas thuis, en dat was heel gezellig, maar wel 5 jaar geleden. We zijn ook een paar keer met een groepje wezen eten bij een Franse Postdoc thuis. Maar zij is ook al heel wat jaren geleden weggegaan. Alle labfeestjes van de afgelopen vier jaar of zo waren bij ons thuis. Nu hebben we een groot huis, maar het zou toch ook leuk zijn om eens ergens anders een feestje te hebben?

Sterker nog, op 1 uitzondering na, zijn Gerard en ik nog nooit als een "stel" bij 1 van mijn huidige collega's thuis uitgenodigd. En dat ondanks het feit dat Gerard en ik regelmatig collega's en hun "partners" bij ons thuis of bij onze favoriete Thai restaurant op een etentje trakteren. Mijn nieuwe collegaatje uit Israel is gelukkig een uitzondering. We hebben een paar maanden geleden bij haar thuis gegeten, en dat was erg gezellig. Maar geen enkele Amerikaanse collega heeft ons ooit teruggevraagd.

Nu wil ik echt niet zo flauw doen, dat ik na elk etentje een "tegenbezoekje" verwacht. Maar de weegschaal is wel heel erg aan het doorslaan. Ik zou het zo leuk vinden als 1 van mijn andere collega's ons thuis voor een etentje uitnodigde. Het hoeft echt niet fancy te zijn..., een ovenschotel, salade erbij, glaasje 2BuckChuck, en we zijn al tevreden.