Tuesday, January 15, 2013

Bezoek aan Nederland

Ja hoor, ik leef nog! Op veler verzoek (vooral van de niet-Facebookers), hier weer eens een update vanuit California.

We zijn alweer een weekje terug van onze vakantie in Nederland. We hebben heel veel vrienden bezocht, familieleden omhelsd, snelwegen bereden, en Hollandse heerlijkheden gegeten. Lekkerbekjes, kroketten, kipsate, frietjes met mayo, harinkjes, hutspot, en heel veel bruin brood met oude kaas.

Wat was het weer fijn om weer even in Nederland te zijn. Het was weer heel vertrouwd, dat platte land, de kale bomen, de kerstverlichting in de zendmast bij IJsselstein, en shoppen bij de Hema. Maar er waren ook dingen veranderd. Wat viel ons deze keer op?


Met stip op nummer 1: Rollade-jassen. Van die glimmende, gewatteerde jassen, die helaas niet iedereen even flatteus staan. Half Nederland leek er in rond te lopen. Vaak had het hele gezin, pa, ma, en alle kinders zo'n jas aan. "Slaapzak-jassen", noemde een vriend ze, en dat was ook zeer toepasselijk. Lang of kort, ik vond ze niet mooi. Maar de rest van Nederland kennelijk wel, dus ik houd verder mijn mond.
2. Raadselachtige borden op de snelweg. 120 - 6 tot 19 - bij gesloten spitsstrook? Wat mag je dan buiten die tijden? Ook 120? Tja, het bleek dat je op de Nederlandse snelweg inmiddels 130 km per uur mag rijden. Wisten wij veel. Helaas stond Nederland vol met uitzonderingsborden, zoals bijgaand bord. Hoe hard mag je dan om 1 uur 's middags als de spitsstrook open is? Of om 8 uur 's avonds als de spitstrook open is? We snapten er niets van, maar gelukkig bleken we niet de enige. We zullen straks vast een flink stapeltje boetes krijgen.

3. Nog meer snelweg-veranderingen: prachtige snelwegen met drie of vier of zelfs vijf banen. Het leek wel de Verenigde Staten! Maar gelukkig dan zonder de Amerikaanse potholes, want alle Nederlandse snelwegen waren prachtig zwart en glad. Onze TomTom had er wel moeite mee, met al die nieuwe wegen, bij 's-Hertogenbosch, Eindhoven en Amsterdam, maar gelukkig zijn we er met wat gok en giswerk wel uitgekomen.


4. Winter-terrassen met verwarming en dekentjes. Het was best koud, zo rond de kerst, maar de terrassen zaten nog vol, hoor! De Nederlandse terrasganger bleek lekker warm onder gasbranders en rode dekentjes. Wel jammer dat er zelfs op de overdekte terrassen nog gerookt mag worden, maar wel fijn dat dit binnen in de restaurants niet meer mag.

5. Sleepmandjes in de supermarkt. Dat was toch een leuke trouvaille! Lekker volladen die mand, en het neemt toch bijna geen ruimte in. Ideaal voor die krappe gangen in de Nederlandse supermarkt. Je schijnt hem ook te kunnen duwen!








Friday, November 04, 2011

Bad Scientists

As a Dutch researcher living in the USA, I have been following the case of Dutch psychologist Diederik Stapel with increasing interest. In case you had not heard, he was a well-respected professor in Social Psychology at Tilburg University, with many publications in great scientific journals. But he was recently fired because he made up much of his data, and probably manipulated data as well. He has admitted to be fraudulent, and more and more of his papers are now being retracted.

Nature, one of the highest ranked scientific journals, wrote an article about him in their 1 November 2011 issue. Unfortunately, they choose the following title for their article:  "Report finds massive fraud at Dutch universities".

I was not too happy with that title. It sort of implies that many Dutch researchers are fabricating data, instead of just one proven case. OK, he happened to have worked at two other universities, but the title suggests that lot of universities are involved.

Plus, it is not like this is a unique case for the Netherlands. Similar types of fraud have recently been found - or suspected - with researchers such as a scientist from Duke University in the USA. Seven of his papers are already retracted because of duplication of datasets, and because none of his co-workers could reproduce his findings. He also faked a scholarship on a grant application. Interestingly, if you Google his name, you will find many websites describing what a wonderful doctor he is. Then there is the case of a Japanese virologist with over 30 retractions, because of fabrication and recycling of figures. Another researcher from Imperial College in the UK has been found guilty of faking data as a graduate student, somehow got his PhD, but has been publishing unreliable data since, with several papers retracted.

In fact, many other cases of "scientific misconduct" have been in the news lately. If you want to read more about them, you can go to e.g. the Scientific Misconduct Blog, or to the very comprehensive Retraction Watch.

The most fascinating story in this category has to be that of a postdoc at the University of Michigan, who was caught on videotape sabotaging the experiments of a graduate student in his lab.


As a (hopefully good!) scientist myself, it seems hard to believe that there is so much bad science going on. But then, I could imagine that for some of us, the pressure to get grants and to write publications is so hard that they are tempted to tweak or even fabricate some data.

Tuesday, May 24, 2011

Women in Science

Vandaag las ik de maandelijkse nieuwsbrief van de dekaan, het hoofd van de Stanford School of Medicine.  In de brief stond een verslag van een gala-avond, waar 17 artsen werden gehuldigd als "Lifetime Honorary Medical Staff". Mijn oog viel op de voornamen van de feestvarkens: Thomas, Bryan, Karl, Louis. Waar waren de vrouwen? Ik keek nog eens goed, maar er was geen enkele vrouwennaam te vinden. Alle 17 awards waren aan mannen uitgereikt. Nou ja, dacht ik, dat is misschien wel te begrijpen, want dit klinkt als een prijs die aan gepensioneerde, oudere, artsen was uitgereikt. Veertig jaar geleden waren er nog niet zoveel vrouwen die medicijnen gingen studeren. Maar was er echt geen enkele vrouw te vinden die in aanmerking kwam?

Direct daaronder stond een ander verslag, dit keer van de "2011 Medical Students Research Awards". Omdat tegenwoordig meer dan 50% van de arts-studenten vrouw is, hoopte ik dat ik hier wat meer vrouwennamen kon vinden. Maar nee, alle 5 de prijzen gingen weer naar een man.

Ik moest even goed op de kalender kijken, maar het was toch echt de 21ste eeuw. Het was toch echt op Stanford, een universiteit die altijd beweert dat vrouwen en mannen gelijke kansen krijgen.

Mijn motivatie tot het doen van Heel Goed En Geweldig Onderzoek was inmiddels tot het nulpunt gedaald. Ik besloot mijn energie te wijden aan het schrijven van een email aan de Dekaan himself. Maak je geen zorgen, ik heb het netjes en beleefd gehouden. Ik heb hem verteld dat ik de twee lijstjes in strijd vond met het officiele zogenaamd vrouw-vriendelijke beleid van de universiteit, en ik heb hem gevraagd of er echt geen vrouwen te vinden waren die voor 1 van de prijzen in aanmerking kwamen.

Toen de National Institute of Health (NIH) in 2004 besloot tot het uitreiken van jaarlijkse "Pioneer Award" prijzen aan toponderzoekers, ontstond er nogal wat commotie toen de namen van de prijswinnaars bekend werden. Alle 9 Pioneer Award ontvangers waren mannen! Er kwamen diverse publicaties in o.a. Science en de Journal of Women's Health waarin er schande van werd gesproken. Het jaar erop haastte de NIH zich om de fout te herstellen, en er waren maar liefst 6 vrouwen onder de 13 prijswinnaars.

Ik denk dat de Dekaan een beetje bang was dat ik het "gender-biased" Stanford prijzenbeleid aan de grote klok zou gaan hangen, want binnen een paar uur kreeg ik een persoonlijke email terug van Dr. Pizzo. Ja, ik had gelijk, en ja het was schandalig, en nee, het zou nooit meer gebeuren.

Nu maar wachten tot ik een mooie prijs win. Want vanaf nu wordt het natuurlijk allemaal anders.

Thursday, March 10, 2011

Vragen en antwoorden

Maart alweer! De tijd vliegt voorbij. Ik ben druk geweest met werk, een science project met een  middelbare scholier, de tuin, en Yahoo Answers.

Yahoo Answers is erg verslavend! Hier kunnen scholieren, studenten, en andere nieuwsgierigen hun vragen stellen, in de hoop dat er iemand een antwoord op heeft. Er komt elke seconde wel weer een nieuwe vraag, maar gelukkig zijn er categorieen waarbinnen je kunt zoeken. Het verslavende element komt omdat je er punten mee kunt verdienen. Geen geld, alleen de eer. Als je een vraag stelt, kost dat een paar punten, maar als je een vraag beantwoordt, krijg je een punt. Kies je een "Best Answer" uit, dan krijg je als vraagsteller je punten weer terug, en de beantwoorder krijgt er 10 punten voor. Ik ben sinds een jaar of 2 actief - bij vlagen. Op dit moment zit ik weer in een vlaag! Ik zit nu op level 6, "slechts" 8000 punten verwijderd van het hoogste level, level 7, en ik ben "Top Contributor" in Biology, met 81% "Best Answer".

De meeste biologie-vragen zijn makkelijk te beantwoorden met een zoekactie in Google of Wikipedia. Het zijn duidelijk niet de meest handige internetters die hier een vraag stellen. Wikipedia is steeds beter aan het worden, en de Engelse versie heeft heel veel onderwerpen over de meest ingewikkelde processen, enzymen, genetische afwijkingen, of bacterien. Ik kan er heel vaak vinden wat ik zoek. Andere vragen zijn lastiger, varierend van "Ik wil een science project doen met planten en het moet morgen af zijn", tot "waarom werkte mijn aardbeien DNA extractie niet?" (zonder verdere details).

Ik vind het vooral leuk om vragen te beantwoorden van scholieren die vragen hoe ze een carriere in biologie moeten aanpakken, of om ingewikkelde vragen uit te leggen. Dat geeft heel veel voldoening, vooral als ik de volgende ochtend een paar Best Answers in mijn email box vind.

Er zijn natuurlijk ook een paar categorieen waar ik me niet aan waag. De sectie Psychologie bijvoorbeeld zit vol met wazige verhalen en grappenmakers ("trolls"), en de Physics en Mathematics afdelingen hebben vragen die ik helemaal niet begrijp, laat staan dat ik er een antwoord op zou weten. Hier, deze kwam net binnen: "Express 02-root3 *i in polar form and hence solve (z-2+i)^2 in exact cartesian form?"

Answers, anyone?

Thursday, January 13, 2011

Harry en Ingrid op bezoek

In december kwamen Gerard's broer Harry en zijn vrouw Ingrid bij ons op bezoek. Ze bleven drie weken bij ons logeren. De eerste week waren we gewoon lekker thuis. De maandag voor de kerst zijn we naar Skyline Boulevard gereden, hier in de heuvels, om een kerstboom om te zagen. Daar zijn grote Christmas Farms, waar je zelf een boom mag uitzoeken en omzagen! Er staan echt duizenden bomen, dus er is keus genoeg. Je moet de onderste twee lagen takken laten zitten, zodat de boom (met wat gericht snoeiwerk) weer opnieuw uitgroeit. Het duurt ca. 12 jaar voordat een normale dennenboom ca. 2.5 meter hoog is, maar als je de onderste takken en het wortelstelsel laat zitten, duurt het maar 6 jaar. Met een prachtige boom op het dak reden we (heel voorzichtig) terug naar huis. Gelukkig heeft de Volvo een sunroof, zodat ik kon kijken of de boom er nog op lag!

Een paar dagen voor de kerst werd ik ingezworen als Amerikaan, en onze gasten mochten deze bijzondere gelegenheid bijwonen. Je mag Amerikaans staatsburger worden als je minstens 5 jaar je Green Card (permanente werkvergunning) hebt, en dat was afgelopen lente zover. Gerard heeft het eerst aangevraagd, en ik heb expres gewacht met mijn aanvraag, zodat ik ook Nederlander mag blijven. Ja ja, ik ben straks zo'n persoon met twee paspoorten! Geen Tweede Kamerlidmaatschap voor mij dus, maar hier in de VS is het geen enkel probleem. Kijk voor foto's van mijn Naturalization Ceremony (op Facebook).

Kerstavond gingen we naar de Stanford Memorial Church voor een sfeervolle kerstnachtdienst. Tijdens het zingen van "Silent Night" gingen de lichten uit en stak iedereen een kaarsje aan. We zaten bovenop het balkon, en het was een prachtig gezicht om al die kaarsjes te zien!

Met de kerst hielden we een diner bij ons thuis. Mijn broer, diens gezin, en zwager met gezin kwamen ook, dus we hadden een grote groep hier aan tafel. Na het diner gingen de kinderen een Gingerbread-man versieren, terwijl de "grote mensen" genoten van koffie met dessert. Harry had voor iedereen hun naam in chocolade geschreven! Kerstdiner fotos op Facebook

Op Tweede Kerstdag reden we met zijn vieren naar Los Angeles. Onderweg stopten we bij de Harris Ranch voor een echte ambachtelijke hamburger. In Los Angeles zijn we naar Universal Studios geweest, voor een dagje pretparken. Lekker nat geworden in Jurassic Park, twee keer naar de Waterworld show geweest, in de Mummy rollercoaster geweest, en uiteraard de Studio Tour gedaan, waarin je in trammetjes over de uitgebreide terreinen rijdt (met de sets van oa. Psycho, Back To the Future, en Desparate Housewives).

De volgende dag reden we naar Death Valley National Park, een rit door de woestijn van ca. 6 uur. Dit "park" is ongeveer zo groot als een-derde Nederland, dus een flink park. Het is woestijn, maar er is toch veel te zien, zandduinen, een vulkaankrater, ruige bergspleten, een heus "kasteel", en het laagste punt van Noord Amerika (86 meter onder zeeniveau). We waren hier drie nachten en twee volle dagen, dus we konden heel veel bekijken, en ook een paar mooie wandelingen maken. Kijk op mijn Death Valley Facebook pagina voor een uitgebreide reportage.

Tuesday, December 14, 2010

2010 jaaroverzicht

De trouwe lezers vragen zich misschien af wat er aan de hand is met deze blog..... Toegegeven, ik heb er de laatste maanden niet meer aan gewerkt. Ik zit nu op Facebook, en het is heel makkelijk om daar even een status update of wat foto's op te posten. Ik weet dat er veel mensen bezorgd zijn voor de privacy op Facebook, maar je kunt je profiel helemaal dichtzetten, zodat alleen mensen op uitnodiging jouw gegevens kunnen zien. Bovendien kun je zelf bepalen wat je met een ander wilt delen. Ik heb er niet mijn echte woonplaats opgezet, maar wel mijn verjaardag.

Maar als pleister op de wonde voor alle niet-Facebook-ers onder jullie, heb ik een jaaroverzicht gemaakt met wat links naar fotoalbums (wel op Facebook maar voor iedereen toegankelijk). Sorry, de fotos komen een beetje vreemd op mijn blog, en ik weet niet goed wat er fout gaat....

Xicato
Gerard's bedrijf Xicato heeft een succesvol jaar achter de rug. Het begon drie jaar geleden in ons huis met de drie oprichters, maar inmiddels telt het bedrijf zo'n 40 werknemers. In mei is Xicato naar een grotere ruimte in hetzelfde gebouw verhuisd, en over een paar maanden komt er nog een stukje kantoor bij, zo hard groeien ze! Xicato maakt LED units die door lampen-fabrikanten worden ingebouwd in oa. plafondspots. In november werd de LED lamp van Xicato verkozen tot één van de 10 beste nieuwe "groene" bouwproducten op de Building Green beurs. Dat was natuurlijk een geweldig compliment, en hopelijk levert dat veel nieuwe klanten op.
Xicato lampen hangen inmiddels over de hele wereld, in een broodjeszaak in Barcelona, een lunchroom in Sheffield, op het vliegveld in Manchester, en een museum in Chicago.

Stanford
Ik zelf werk nog steeds in de Dept. of Microbiology and Immunology op Stanford University. In mei werd mijn studie naar mond-bacteriën gepubliceerd in ISME Journal, en recentelijk werd daar ook aandacht aan besteed in een Stanford Science blog. Daarnaast onderzoek ik nog steeds de bacteriën in de mond, maag, en darmen van dolfijnen en zeeleeuwen, voor de US Navy.

Huis
In april hebben we ons tapijt laten vervangen door donkergrijze tegels. Toen we ons huis 9 jaar geleden kochten zat er nieuw en wit tapijt in. Maar na al die jaren/feestjes/katten was het wel toe aan vervanging. Het was een te grote klus om zelf te doen, maar via mijn broer vonden we goede mannen om de klus te klaren. Het was een hele verbouwing, en we hebben gelijk ook maar alle muren geschilderd. Na twee weken kamperen in de logeerkamer, waren we heel blij met onze nieuwe vloer. Hier zijn wat foto's van het resultaat.

Citizenship
Omdat we al meer dan 5 jaar onze Green Card hebben (permanente werkvergunning) mochten we ons Amerikaanse staatsburgerschap aanvragen. We moesten uiteraard een pak formulieren invullen, en een examen doen met vragen over de US politiek, geschiedenis, en geografie. Hier zijn wat vragen:
How many seats are there in the House Of Representatives? (435)
How many Amendments were added to the Constitution? (27)
Name one US state that borders Canada. (Washington, Montana)

Gelukkig zijn we allebei geslaagd. Gerard is in mei als US Citizen ingezworen, en mijn ceremonie is op 22 december. We hebben dit express niet tegelijkertijd gedaan, want op deze manier kan ik mijn Nederlanderschap behouden. Ik heb dus straks twee paspoorten! Wat zou Wilders daarvan zeggen?

Pittsburgh
In juni waren we uitgenodigd voor een bruiloft van een collega van Gerard, in Pittsburgh, Pennsylvania. Dat werd een leuk, kort tripje (vrijdag heen, bruiloft op zaterdag, en zondag terug). De bruiloft was op een golfbaan. Tijdens de openluchtdienst - heel Amerikaans met een witte bloemenboog, witte stoeltjes, en bridesmaids enzo, was er een dreigende lucht, en begon het in de verte te rommelen..... dus iedereen hield zijn hart vast. Direct na het jawoord en het "you may kiss the bride" begon het te gieten, maar de dienst was afgelopen dus iedereen rende naar binnen. We hebben daarna lekker gegeten, gedronken en gedanst (fotoreportage), en vlogen zondag weer terug naar huis.

Beatles
De VA Hospital heeft een echte rock band, die regelmatig optreedt op allerlei activiteiten voor de veteranen of voor het personeel. Voor een Beatles concert zochten ze extra mensen, en dus heb ik meegedaan, als achtergrond zangeres. Dat was wel grappig om te doen, maar de liedjes waren wel erg laag voor mijn stem. Het optreden was buiten, tijdens de farmers market. Hier is een Youtube video van 1 van de liedjes.

Seattle, Nederland, München
In augustus had ik een conferentie in Seattle. Gerard ging ook mee, zodat we samen de stad konden verkennen. Dat waren twee leuke dagen, met een rondwandeling door de underground (de oude stad onder de stad), een rondrit op een DUCK amfibievoertuig, een bezoek aan Starbucks # 1, en een romantisch diner in het ronddraaiende restaurant op de Space Needle. Daarna reden Gerard en ik "even" door naar Coldstream in Canada, waar mijn middelbare schoolvriendin Annet met haar gezin woont. In september zijn we naar Nederland gegaan voor een bruiloft en twee verjaardagen, en een bezoek aan vrienden in München. Dat was ook een hele rit, maar we konden wel de opening van de 200ste Oktoberfest meemaken, een unieke belevenis.

Lake Tahoe
In oktober zijn we met mijn broer en diens gezin naar Lake Tahoe gegaan voor een lang weekend. Lake Tahoe is een groot, heel blauw, bergmeer in de Sierra Nevada, omringd door bergen. In de winter is dit een populair wintersport gebied. Maar toen wij er waren was het off season, en er lag nog nauwelijks sneeuw. We hadden een mooie hotelsuite met twee slaapkamers en 1 gemeenschappelijke middenkamer met keuken en eettafel. We hebben lekker gewandeld, een mooie autorit gemaakt rondom het meer, en uiteraard een boottocht. Uiteraard heb ik weer veel foto's gemaakt.

12.5
In november waren Gerard en ik 12.5 jaar getrouwd. Dat is toch wel heel bijzonder! We hebben dat gevierd met een etentje in The Plumed Horse, een restaurant met 1 Michelin ster. We hebben heerlijk gegeten (Ahi Tuna / Duck breast) en gedronken (champagne, 23-jaar oude port).

Katten
Onze katten Frodo (9 jaar) en Oifa (1 jaar) kunnen het nog steeds goed met elkaar vinden. Ze slapen 's nachts op het voeteneind van ons bed! Frodo gaf het afgelopen jaar veel over, en hij werd steeds magerder. Na heel wat onderzoeken en een ultrasound bleek hij small cell lymphoma in zijn darmen te hebben. Hij krijgt nu twee keer per dag, prednison en eens per maand een chemokuur. Allebei de medicijnen zijn in de vorm van tabletten, altijd lastig om aan een kat te geven! Hij heeft nog al zijn haar, want dat is geen bijwerking van deze chemotherapie, en hij is ook weer een beetje aangekomen. Volgens de dierenarts kan hij nog wel 1 tot 2 jaar leven, dus we zorgen dat hij heel veel liefde en aandacht krijgt. Oifa is intussen een beetje jaloers, want als klein kitten kreeg zij toch alle aandacht?

Sinterklaas
Ondanks de regen en wat problemen in de Body Scanner (de douane had een hele grote staf bij Sinterklaas gezien!) kwamen Sinterklaas en California Piet een bezoekje brengen aan de Nederlandse kinderen in de South Bay. California Piet was een beetje verdrietig want de andere Pieten waren zo druk met Baby Piet en het maken van pepernoten, dat hij helemaal alleen was. Gelukkig waren er een paar kinderen die wel hulp pietjes wilden zijn. Ze hielpen de California Piet met het lopen over een dak, het tellen van pepernoten, en het gooien van pakjes in de schoorsteen. En aan het eind was er voor elk kind een mooi cadeau!


Kerst
De kerstdagen brengen we dit jaar in de VS door. Gerards broer en schoonzus komen komend weekend op bezoek. We zijn van plan om met zijn vieren naar Los Angeles en Death Valley te gaan.

We wensen jullie allemaal een geweldig gelukkig gezond 2011 toe! Mogen we jullie binnenkort in Sunnyvale begroeten? Onze twee logeerkamers en gastenbadkamer staan klaar!

Thursday, July 15, 2010

LITL deel 2

Toch maar even een vervolg op het verhaal van de verliefde schoonmaker.

De dagen na het incident vond ik het moeilijk om over te werken. Ik wilde het eerst niet aan iemand anders vertellen, maar ik kan toch niet elke dag om 4 uur naar huis rennen, als de schoonmaker aan zijn werk begint. Aan de andere kant wilde ik ook niet alleen op de labkamer zitten als de man weer binnenkomt.

Dus vertelde ik het na twee dagen aan onze hoofdanalist, die net terug was van zijn vakantie. Die drong erop aan om het aan de baas van de schoonmaker te vertellen, maar ik wist dat dat zou betekenen dat de man zijn baan direct zou verliezen. Dat wilde ik toch niet op zijn geweten hebben. De analist drong heel erg aan, want hij was bang dat HIJ zijn baan zou verliezen als eens zou blijken dat dit gebeurd was en hij niets had gedaan. Fijn, dat hij zo met mij meeleefde, niet? (Ja, dat was sarcastisch bedoeld). Na dat gesprek ging de analist vrolijk naar huis om 5 uur, terwijl ik trillend achterbleef met mijn PCRs.

De volgende dag liep ik uiteraard in de gang de schoonmaker tegen het lijf. Hij keek me raar aan, en zei: Are you Happy???? Dat vond ik zo creepy dat ik de volgende dagen met een mes heb rondgelopen.... (een fruitmesje, dus relatief onschuldig, hoor).

In de dagen daarna vertelde ik het aan een paar andere collega's die bij mij op de kamer zitten. Ik hoopte dat er misschien iemand zou aanbieden om een paar keer later te blijven, of om met de schoonmaker te gaan praten, maar dat gebeurde niet. De meeste collega's zeiden: Wat jammer voor je, en gingen allemaal naar huis zonder te vragen of ik OK was, en een ander lachte, zei: ik wil niets over je liefdesleven horen, en deed zijn koptelefoon op. Fijne collega's heb ik, niet? Dit zijn allemaal mensen die ik regelmatig help met hun research, en waarvan ik dacht dat we goede vrienden waren.

Maar ja, dat was natuurlijk geen goede oplossing, dus vroeg ik een spaans-sprekende collega van een ander lab om met de schoonmaker te praten. En dat bleek een goede beslissing. Via hem hoorde ik dat de man er heel veel spijt van had, en dat hij het nooit meer zou doen. Toen durfde ik het wel aan om naar de schoonmaker toe te gaan en hem de hand te schudden. Hij zei I am so sorry, en dat was het dan. Nu kunnen we tenminste weer gewoon aan het werk. En het mes ligt weer veilig in de keukenla!