Sunday, July 23, 2006

Atrium Af

Ondanks de hitte (zie vorige blog) heb ik toch dit weekend nog wat in de tuin gewerkt. Heel rustig aan, met een petje op, en veel drinken, dan gaat het wel.

Mijn belangrijkste accomplishment dit weekend was het afmaken van het atriumproject. Er was nog 1 hoekje in het plantgat dat nog niet beplant was. Ik wilde daar graag een Chamaedorea seifrizii neerzetten, de bamboepalm. Het is dezelfde plant als we in de carport hebben. Eigenlijk is het een kamerplant, maar ik had het er toch op gewaagd, en de palm had de afgelopen winter goed doorstaan. Het is in de carport natuurlijk altijd wat warmer dan in de open lucht, en de paar graadjes vorst hadden de palm niet kunnen deren.



Na wilde ik deze plant ook in het hoekje in het atrium hebben. Maar dat bleek niet zo gemakkelijk. Destijds had ik de planten gekocht in de Sunnyvale Nursery, een goed tuincentrum hier vlakbij. Maar de nursery is twee jaar geleden plotseling gesloten, het land is verkocht, en er staan nu huizen op. Ik moet dus nu naar een ander tuincentrum hier in de buurt, maar dat is niet zo goed. Men had nog nooit van de plant gehoord, en bestellen lukte ook al niet. Een ander tuincentrum in Cupertino gaf me eenzelfde antwoord, en ik begon het somber in te zien.

Maar toen kreeg ik een ander idee: waarom steek ik niet gewoon een paar scheuten van mijn eigen planten af? Zo gezegd, zo gedaan, en nu staan er een paar palmsprieten in het hoekje. Ze zien er nog wat ielig uit, maar hopelijk staat er over een poosje net zo'n volle bos als op het atrium.





En daarmee is het atrium dan toch wel zo'n beetje af! Ik ben er best trots op. Hier zijn nog wat foto's van het eindresultaat. Tussen de grote planten staan toefjes slaapkamergeluk, die moeten uitgroeien tot een groen tapijt. Tot die tijd heb ik er een hoop stenen tussen gelegd, omdat anders Mr. Frodo de aarde als kattenbak gebruikt. De kiezels staan een beetje raar, maar zijn redelijk functioneel. Ik ben ook heel blij met de grote pot die ik bij de Target heb gekocht. Hij lijkt van hout, maar is van plastic, en superlicht. Staat heel goed bij de Ikea rieten stoelen.




Heet

Moeder wat is het heet.

OK, we wonen in California, dus wat zit ik toch te klagen, maar het is deze zomer wel heel extreem. We hebben temperaturen in de triple digits (dus boven 100 graden Fahrenheit = 38 graden Celcius). Zo warm wordt het hier bijna nooit in Noord Californie. En meestal koelt het hier 's avonds lekker af maar ook dat zit er deze week niet in. Vanochtend om 7 uur was het nog 25 graden, en toen moest de dag nog beginnen! Nu is het zondagmiddag en ik zit hier te puffen in een kamer waar het 35 graden is. Buiten is het 39 (in de schaduw).....

De katten hebben het ook moeilijk in hun bontjasjes. Ze zijn heel stil en liggen uitgeteld op de vloer. Ik maak ze af en toe nat met een washandje om ze wat af te koelen, maar ze vinden dat natte lapje maar niks.

Ik ga denk ik zo nog even naar mijn werk, lekker in het koele lab nog wat kolonietjes oppikken. Pffffffff.

De Chinese Bruiloft

Nog maar net terug in de VS, hadden we alweer een bruiloft. Dit keer was het een collega van Gerard. Het was een Chinese bruiloft. Het bruidspaar, Gregory en Sherleen (beiden van Chinese afkomst maar woonachtig in de VS), waren officieel al getrouwd in maart, en gaven nu een groot feest voor al hun familie en vrienden. Het feest was in Emeryville, iets ten noorden van Oakland, op ongeveer een uur rijden van ons.

We verheugden ons erg op de autorit, want de temperatuur hier was tegen de veertig graden (in de schaduw). Ons huis heeft geen airco, maar de auto wel! Dus het ritje naar Emeryville was heerlijk, en we kwamen fris aan bij het restaurant. Het feest was in het Hong Kong East Ocean Restaurant, een Chinees restaurant aan het water.

Het bleek een gigantisch feest, met wel 500 gasten! Ik geloof niet dat ik ooit op zo'n grote bruiloft ben geweest! Het bruidspaar verwelkomde ons bij de ingang. Ze waren gekleed in de traditionele westerse kleding: De bruidegom in een zwart pak en de bruid in een witte trouwjurk. Maar later op de avond had Sherleen een rode Chinese jurk aan. Rood is de traditionele Chinese kleur voor bruiloften. De trouwkaart was dan ook rood, in een rode envelop, met goudkleurige letters. Na het begroeten van het bruidspaar konden we gelukwensen schrijven op een rood laken dat over een tafel lag. Maar er was ook een gastenboek en een ingelijste foto van het paar waar we met witte stift nog wat konden opschrijven.

De grote eetzaal was propvol met een stuk of 60 tafels, elk voor 10 personen. Bij de ingang hadden we gehoord dat we aan tafel 8 zaten. Onze tafel stond in een hoek van het restaurant met nog drie andere "Lumileds" tafels, dus we zaten met allemaal collega's van Gerard. De zaal had grote ramen en keek prachtig uit over de baai. Je zag de haven van Alameda, de Bay Bridge, met daarachter San Francisco. Op de website van het restaurant staat een "Virtual Tool" (ha ha ha! Leselvelen gewenst) van de eetzaal.

Langzamerhand stroomden de 500 gasten binnen. Na een uurtje of zo kwam het bruidspaar binnen. De bruid had nu haar rode jurk aan, en de bruidegom een wit pak. We zaten zo ver weg dat we ze nauwelijks konden zien! Toen het bruidspaar was gaan zitten, volgde er een lange reeks aan toespraken, half in het Engels en half in het Chinees, maar door de slechte microfoon konden we er niet veel van verstaan.

Het duurde dus wel even voordat we iets te eten kregen. Maar daarna volgden de gerechten elkaar in hoog tempo op. We begonnen met "barbeque assortment" van lekker vleesjes, inktvis, en jellyfish, daarna kwamen groenten met krabvlees, pekingeend, duif, kreeft, vis, rijst, en mangopudding toe. Alles kwam heel snel na elkaar. Dat moet toch een hele organisatie zijn met zoveel mensen, maar het ging goed. Niet idereen was even gelukkig met de voedselkeuze (vooral de duif met kop er nog aan was een beetje veel van het goede) maar ik heb heerlijk gegeten! En we hadden de pudding nog niet op, of we kregen alweer een stuk taart van de gigantische bruidstaart geserveerd.

Tijdens de maaltijd ging de zon onder in de zee, en we genoten van het uitzicht. Om een uur of 10 was de maaltijd afgelopen en ging iedereen weer naar huis. Het bruidspaar stond weer opgesteld bij de ingang, en we kregen allemaal nog een stuk taart en een cadeautje (doosje met daarin een beschilderde zwarte bal met geurende bloem). We waren dus vroeg thuis!

De Nederlandse Bruiloft

We zijn net terug van een kort tripje naar Nederland. Jeroen (Gerard's neef) en zijn vriendin Carla gingen trouwen. J&C waren in september 2005 bij ons op bezoek en Jeroen had haar tijdens die reis ten huwelijk gevraagd! Nu, juli 2006, was dan de grote dag. Of liever gezegd, twee grote dagen, want op vrijdag was de officiele ceremonie en de receptie, en de dag erna het feest. Omdat mijn moeder een paar dagen later 65 zou worden, hadden Gerard en ik besloten om naar Nederland te gaan.

Het werd een korte en hevige trip. De eerste dag viel ik van de trap (onder de blauwe plekken maar niets gebroken) en de laatste dag had ik buikgriep (Norwalk virus?), maar daartussenin was het heel erg leuk! We hebben veel familie gezien, gefietst, kroketten, haringen, en patatjes pinda gegeten, genoten van het prachtige weer, een 15-gangen menu gegeten in een 1-ster-Michelin restaurant 't Schulten Hues in Zutphen, gedanst, getoost, en gelachen.

De bruiloft was heel bijzonder, en we hebben enorm genoten. Carla en Jeroen waren een plaatje om te zien, de mare-dienst van Marga Snoeij was heel bijzonder, met harpspel van Regina Ederveen. Het bruidspaar kreeg een rugzak mee voor onderweg, met water, koekjes, een kaars, en een geode-steen. Heel bijzonder. Daarna konden we lopend naar de receptie, heerlijk buiten genieten van hapjes en champagne.



Het trouwfeest was op een geweldige locatie in Huis 't Velde bij Zutphen. Het was prachtig weer, dus we konden de hele avond buiten zitten en dansen. DJ Twan, en zangeressen Loez en Dewi maakten er een leuk feestje van, en er was een heerlijk buffet (met haring - hoera!!!!). Tijdens het feest circuleerden er gele postit bloknootjes, waarop iedereen een wens voor het bruidspaar schreef, en die werden vlak voor het einde van de avond allemaal op hun auto geplakt. De auto zat onder de gele briefjes!

En natuurlijk was ons bezoek weer veel te kort. Ik heb maar 15 vakantiedagen (en niks geen ADV of OLD of zo) dus er was gewoon geen tijd voor een langere vakantie. We hebben dus weer veel te weinig mensen kunnen bezoeken, maar we hopen dat jullie nog steeds met ons meeleven. We denken veel aan jullie!