Monday, March 27, 2006

Regenregenregenregen... :-(

Het lijkt wel of het al weken aan een stuk door regent. Dat is niet helemaal waar, want het afgelopen weekend was het droog, en af en toe zelfs heel zonnig. Maar vandaag: regen. Je zou er somber van worden. Ja, ik weet het: ik ben inmiddels een verwende Californische geworden, een verwekelijkt product van de zon.

Er zijn hier eigenlijk maar twee seizoenen: het zomerseizoen (mei - oktober) met warme zonnige dagen, en koele nachten, en praktisch geen regen, en het winterseizoen (november - april) met veel regen, maar meestal toch ook wel zon tussendoor.

Maar nu lijkt er geen einde aan de regen te komen. Het is grijs en somber, en de regen klettert op ons platte dak. Vorig weekend had ik Yahoo Widgets geinstalleerd, handige kleine programmaatjes op je desktop (o.a. een klok, webcams, batterijmeter, en een weerbericht), en op mijn zojuist geinstalleerde Widget Weerbericht staat het volgende trieste plaatje:



Mijn nectarine boompje (vorig jaar aangeschaft) staat al weken dapper in bloei, maar er is geen bijtje of vlindertje te zien. Ik ben dus bang dat er geen nectarientjes komen.....

En de 1500 lieveheersbeestjes die ik twee weken geleden tussen de buien door had aangeschaft, in een vlaag van organische luizenbestrijding, zijn allemaal weggespoeld. Sorry jongens......

Gelukkig is er ook een goede kant aan de regen: de waterbasins zitten helemaal vol. Dat betekent dat we ons van de zomer geen zorgen hoeven te maken: er zal genoeg water zijn voor de rest van het jaar. Water komt hier niet uit de grond, maar uit de Sierra Nevada (smeltwater), of uit de San Francisco Bay. Maar nu de basins vol zitten, mag het van mij wel ophouden met regenen.

Sunday, March 26, 2006

Zomertijd

Afgelopen week heeft Gerard de software van de Roku geupdated (hoe schrijf je dat eigenlijk?). De Roku is een soort kastje dat via internet streaming audio kan laten horen. We kunnen nu eindelijk naar Radio 3 luisteren. Wel raar, vanwege het tijdsverschil. Zitten we hier op zondagavond lekker naar de radio te luisteren, terwijl ik deze blog schrijf, gaat het op Radio 3 al over de maandagochtend spits. Maar nu blijven we wel weer een beetje op de hoogte.



Maar het was helemaal vreemd toen het over de zomertijd ging. Die ging dit weekend in in Nederland. Oeps, hadden we niet helemaal opgelet?

Snel het internet op, maar gelukkig, we hadden ons niet vergist: de zomertijd gaat hier in de VS pas op zondag 2 april in. Nog een weekje wachten dus.

Maar eigenlijk is het wel raar dat zoiets als zomertijd niet wereldwijd hetzelfde is. Het gaat hier in de VS in het voorjaar altijd een week later in dan in Europa. Je zult maar moeten uitrekenen wanneer de KL605 van Amsterdam naar San Francisco aankomt, dan moet je toch wel heel erg opletten rond deze tijd.

Volgend jaar wordt het helemaal ingewikkeld. Dan treedt de Energy Policy Act of 2005 in werking. De Daylight Saving Time (zeg geen Summertime hier, want geen mens snapt waar je het over hebt - zo heb ik zelf ervaren!) gaat dan het tweede weekend van maart al in. We lopen dan twee of drie weken voor op Europa. Zo wordt het nooit wat met de internationalisering! Een gemiste kans voor Amerika.

Sunday, March 19, 2006

House For Sale

Opeens staat er een huis te koop in onze straat, dat van de buren van onze buren. We wisten helemaal niet dat dit eraan zat te komen. We kennen de eigenaars wel, ze hebben hun huis ook in 2001 gekocht, vlak voordat wij hier kwamen wonen. De afgelopen vier jaar hebben ze flink eraan verbouwd, een nieuwe tuin laten aanleggen met zwembad, en een grote schutting om de voortuin gezet. En nu staat het dan ineens te koop. Hier is een foto van het betreffende huis:


Op de site MLS listings (vergelijkbaar met Funda.nl) hebben we natuurlijk zitten loeren voor hoeveel het te koop stond. Het bleek voor $ 970.000 te zijn. Slik, wat een bedrag. Ik ben benieuwd of het daar ook voor verkocht gaat worden. Soms wordt een huis voor meer verkocht dan de vraagprijs, maar dit lijkt me wel een erg hoog bedrag. We zullen het zien.

Gisteren en vandaag was het “open house”. Veel huizen die te koop staan, worden in het weekend opengesteld voor belangstellenden. Je kunt gewoon naar binnen lopen, een folder meenemen met daarop een fotootje en het bedrag, en dan doorrijden naar het volgende huis. Zo hebben Gerard en ik destijds ook heel veel huizen bekeken.

Ik heb dit weekend de voortuin onder handen genomen, dus ik had goed de gelegenheid om alle activiteiten te volgen. Het was best druk, maar de meeste auto’s stopten alleen maar om de flyer mee te nemen uit het kastje dat aan het “For Sale” bordje hangt. Nu ziet het huis er niet zo aantrekkelijk uit vanaf de straat. Maar als ik de foto’s bekijk van de binnenkant dan vind ik het van binnen ook niet zo bijzonder.

Ik ben benieuwd wie onze nieuwe buren gaan worden!

Saturday, March 18, 2006

Verstopping

Toen ik gisteren de douche aanzette, merkte ik dat het water niet goed wegliep. Dat komt wel eens vaker voor, maar meestal krijgt Gerard het wel weer open met een ragger. Bovendien had het de laatste drie weken heel veel geregend, dus er zou wel ergens een rioolput verstopt zitten. Het rioolstelsel hier in California is nu eenmaal niet berekend op veel regen. We hebben maar 2 putten in onze straat, en 1 daarvan zit bij ons voor de deur, dus daar zou wel ergens een probleem zitten. Ik maakte me dus niet zo’n zorgen.

Vandaag was het zaterdag, en Gerard is vanochtend met zijn ragger aan de slag gegaan. Hij haalde er weer een hele “muis” uit (zwarte stinkende smurrie van haren), en het probleem leek verholpen. Maar toen hij had gedouched en de WC een keer doortrok, bleek de verstopping nog steeds aanwezig. Het toilet stroomde over, en het water bleef in de douchebak staan. Getverdegetver!

Gerard ging het dak op omdat daar ook wat openingen zijn voor de waterafvoer. Bij een vorige verstopping in januari (toen mijn ouders er waren) had hij een superlange ragger (drain auger) gekocht, en die ging hij nu gebruiken. Hij stuitte op boomwortels, en kreeg de ragger niet verder, dus dat was geen goed nieuws. Hier moest professionele hulp bijkomen.



Ik heb snel op internet een plumber opgezocht, en die kwam al na een half uurtje. Het was een vriendelijke kleine Aziatische meneer, die we nauwelijk konden verstaan. Hij ging ook het dak op, net als Gerard, maar dan met een electrische ragger. Maar daarmee kreeg hij het ook niet voor elkaar. Na een uur geploeter heeft hij de toiletpot van de gastenbadkamer er afgehaald, en ging toen met een supersonische ragger aan de gang. Weer een uur later, en het probleem was verholpen.

Gelukkig maar, want dit is toch wel ellende. Eichlerhuizen zoals het onze, zijn goedkoop gebouwd, en we zijn niet de enige met dit soort problemen, getuige de vele loodgietersbusjes die we in de loop der jaren bij de buren hebben zien staan.

Nu ga ik maar eerst met de waterstofzuiger het tapijt bij de badkamer schoonmaken. Bleh. Niet gepiest, en toch nat, zullen we maar zeggen.

Alweer een promotie

Afgelopen maandag was de promotie van Chana, een graduate student (promovenda) waar ik al een paar jaar mee samenwerk. Chana werkt niet in ons lab (Relman) maar in het lab van Pat Brown. Pat is een van de "uitvinders" van de microarray, een klein stukje plat glas (ca. 5 bij 2 cm) waarop tienduizenden stukjes DNA op kunnen worden geprint. Je kunt op deze manier heel veel testen tegelijk uitvoeren.

Microarrays worden daarom nu veel gebruikt in de moleculaire biologie. Er kan mee worden bepaald welke varianten van een gen iemand heeft, om te kunnen bepalen of iemand bv. een groter risico heeft op een bepaalde vorm van borstkanker, maar je kunt er ook mee kijken welke genen "aan" of "uit" staan, en daarmee bloed van patienten vergelijken met dat van gezonde mensen. De toepassingen zijn bijna eindeloos.

Ons lab en dat van Pat hebben de afgelopen tijd gewerkt aan een microarray om te kunnen bepalen welke bacterien er in een patientenmonster (bv. bloed, ontlasting) zitten. Daar is natuurlijk grote behoefte aan, omdat je in 1 klap heel veel bacterien tegelijkertijd kunt opsporen.

Chana heeft daar de afgelopen jaren aan gewerkt, als haar promotieonderzoek. Ze heeft vooral veel computerwerk gedaan, programma’s geschreven om de juiste stukjes DNA te ontwerpen voor op de microarray. Ik heb haar geholpen met het praktische gedeelte van haar onderzoek, omdat ons lab een grote bacterie-collectie heeft en veel ervaring in het opzuiveren van patienten-materiaal. Op de onderstaande foto zie je 1 van onze micrarray plaatjes, waarin elk rondje een bepaald stukje DNA is dat oplicht (groen of rood) als die bacterie in het test monster zit.



Twee maanden geleden is onze eerste wetenschappelijke publicatie over dit onderwerp uitgekomen, in Nucleic Acids Research, met Chana als eerste auteur. Het artikel is zelfs opgemerkt door de Faculty of 1000, een site waarin wetenschappers elke week de beste en interessante publicaties uitzoeken (het kost geld om op deze site te kijken, maar via een universiteit kun je er misschien wel bij).

Inmiddels is er een tweede, verbeterde versie van de microarray uitgekomen, en hebben we deze getest op “echt” materiaal. We besloten om te kijken welke bacterien er in baby poep voorkomen. He bah, ome Willem. Ja, dat klinkt vies, maar het is eigenlijk heel leuk, tenminste als je wetenschapper bent!

Ik zal er een andere keer wel meer over vertellen – anders wordt het weer zo’n lang verhaal. Maar ik zal alvast verklappen dat ik het afgelopen jaar zo’n 500 poep monsters heb ontvangen, en daar het DNA uit heb geisoleerd. Dat is dan weer op 500 microarrays geanalyseerd. Een enorme data set dus, waar Chana mee aan de slag kon.

Maandag was haar promotie. In december schreef ik al dat een promotie hier op Stanford niet zo feestelijk is al in Nederland, het is meer een voordracht, en de echte verdediging is niet openbaar. Er worden geen proefschriften uitgedeeld. De thesis hier in de VS is gewoon een pak papier, dat alleen naar de wetenschappelijke commissie leden wordt gestuurd. Ik heb zelfs geen kopie gekregen, wat ik betreur. Maar het was wel leuk om bij haar praatje te zijn, omdat ik zo nauw met dit onderzoek betrokken ben geweest.

Binnenkort hopen we er een mooi wetenschappelijk artikel over te schrijven, en als dat geaccepteerd is zal ik er meer over schrijven in deze blog.

Sunday, March 12, 2006

Sneeuw???

De afgelopen week was het koud en guur. Bijna Hollands.....
Eerst hadden we een storm. Nu noemen ze het hier op de radio of television al gauw een storm, als er een bui komt, maar dit was echt wel een flinke wind. De hoge palmboom in de tuin van onze buurvrouw helde vervaarlijk ver over.



De volgende dag vonden we weer veel van de oude palmboom-bladeren, die erg scherpe stekels hebben. Je mag ze daarom niet in de groenbak gooien. Vanwege de stekels, de harde stengel, en het feit dat ze bijna 2 meter lang zijn, is het lastig om ze in stukken te snijden, en ik heb er altijd een hekel aan om ze op te ruimen.



In de dagen daarna regende het veel. Dat vind ik altijd wel lekker, gezellig binnenzitten bij de open haard, terwijl de regen op het dak klettert. Ook weten we dan dat de waterreservoirs gevuld worden, zodat we straks genoeg water voor de zomer hebben!

Maar de regen van deze week kwam in de vorm van sneeuw in de heuvels om ons heen. Dat is heel bijzonder, en het komt maar heel zelden voor. In de vier jaar dat we hier wonen had ik het al 1x eerder meegemaakt, in 2002. Nu was er veel meer sneeuw en het bleef zelfs een paar dagen liggen. Heel vreemd. Vanaf de VA Hospital (waar ik werk), kon ik de besneeuwde toppen goed zien liggen. Ik had geen fototoestel bij me, vandaar deze foto van het internet. Hier beneden ligt geen sneeuw hoor! Wij hebben gewoon regen.