Vanity

Toen we het huis kochten (alweer bijna 6 jaar geleden!!!!), riepen we gelijk dat de keuken en badkamers gesloopt moesten worden. Die stammen nog uit 1959, dus dat was ouwe meuk. Maar toen we eenmaal hier woonden, bleek het eigenlijk allemaal nog goed te functioneren. We hebben inmiddels een nieuwe koelkast en afwasmachine gekocht, maar voor de rest gaat het prima.

En hoe meer we over Eichler-huizen leren, hoe meer we ons huis zo origineel mogelijk willen houden. Goed, de mahonie-houten muren zijn wit geverfd, en het huis is aan de voorkant uitgebouwd, maar die originele keuken heeft wel wat. We hebben nog de originele kookplaat, de swing-out table, en het goudgespikkelde aanrechtblad, dat er nog prima uitziet.

Het badkamermeubel in onze slaapkamer, oftewel vanity op zijn Amerikaans, heeft ook dat witte blad met gouden spikkels. En hoewel het een beetje aan de lage kant is, hebben we besloten om het zo te houden. Maar ik kon het natuurlijk wel eens schilderen. Daar kan zelfs geen Eichlerholic iets van zeggen. De verf bladderde er aan alle kanten af, en tezamen met de houten schuifdeurtjes maakte het kastje een verouderde indruk.



Ik besloot het hele kastje kaal te schuren en te gaan beitsen. Vorig weekend, toen Gerard op een conferentie in San Diego was, ging ik aan de slag. Alle troep eruit, laatjes eruit, en het plakplastic eraf gehaald.





Daarna ging Eliesje met twee schuurmachines aan het werk. De voorkant had ik in 20 minuten kaalgeschuurd, maar de ribbels van de schuifdeurtjes kosten me vele uren schuren, afbijten en krabben. Gelukkig had ik het hoekje afgeschermd met plastic, want alles zat onder een dikke laag stof! Maar goed, onder de vele lagen verf (wit, turquoise, creme, grijs) kwam na 10 uur schuren een mooi houten kastje tevoorschijn.




Na al die uren schuren was het slechts een paar minuten tijd om het kastje in de beits te zetten. Ik had een donkerbruine, bijna zwarte beits uitgekozen. Twee lagen beits, twee afdeklagen en een week later was ik klaar! Ik heb die week maar in de logeerkamer geslapen, want die dampen zijn behoorlijk heavy.

De spiegels van het badkamerkastje moesten natuurlijk ook onderhanden genomen worden. Ik kon ze gemakkelijk uit de scharnieren halen, en naar de garage meenemen, waar ze zich gewillig lieten schuren en beitsen.

Ik moest ook (wat jammer nou toch) naar de Ikea voor een paar mooie opbergdozen, en natuurlijk wat Zweedse gehaktballekes. Gerard was er toch niet, dus hoefde ik lekker niet voor mezelf te koken.

(Tromgeroffel)
Hier is het eindresultaat: onze nieuwe vanity, origineel, maar klaar voor de 21ste eeuw!




De houten deurtjes gaan nog vervangen worden door melk-glazen ruiten. Het zijn toch niet meer de originele deurtjes, dus ik hoef me niet schuldig te voelen! Voorlopig heb ik ze wit geverfd, want we moeten nog op zoek naar een glasleverancier. Maar als er straks een lampje achter brandt (met een man die in de LEDjes werkt moet dat toch mogelijk zijn), dan is het echt een superkastje geworden!