Lina in de Lappenmand

Een paar weken geleden is onze poes Lina voor de tweede keer geopereerd. Vorig jaar was er een tumortje weggehaald, in haar buik, maar er waren weer een paar kleine knobbeltjes teruggekomen. De dierenarts raadde aan om al het tepelweefsel aan die kant weg te halen, een behoorlijke operatie. Ze raadde ook aan om de kat naar de dierenoncoloog in San Francisco te sturen voor een MRI en chemokuren. Dat ging ons iets te ver - het is maar een kat. Maar de operatie klonk wel als een goed plan.

Die ochtend bracht ik een happy, gezonde kat naar de dierenarts. Die avond haalde ik een zielig slap lijfje op. Lina had een lidteken van haar voor- tot haar achterpoten, met een stuk of 30 krammen erin, en een kapje om haar kopje (een soort Zwarte Pietenkraag). Ze kon niet eens meer op haar pootjes staan en krijste van de pijn. Bovendien waren alle vier haar slagtanden getrokken, want die waren ontstoken geweest. Ik weet niet wie er harder huilde bij de dierenarts, Lina of ik.

Gelukkig knapte Lina na een paar dagen weer op. Maar een dag voordat de hechtingen eruit mochten, merkte ik dat ze aan het achterste deel van de wond had gelikt, en dat het geinfecteerd was geraakt. Het zag er lelijk uit, en de dierenarts was ook bezorgd. De wond moest uitgespoeld worden, en er moest een verbandje om. Maar hoe doe je dat bij een kat? Nou, dan doe je de kat gewoon een "sok" aan.

Toen ik haar de eerste keer terugkreeg, schoten Gerard en ik spontaan in de lach. Sorry Lina, maar het zag er wel heel erg grappig uit! Lina had een verband om haar kontje, en daaroverheen zat een soort sinasappelnetje met een paar gaatjes waar haar pootjes en staart doorheen staken.



Lina is natuurlijk zwaar beledigd door deze dierenmishandeling. Ze is ook niet erg blij met de drie soorten medicijnen die we haar twee keer per dag door de strot duwen. Maar volgens de dierenarts gaat het inmiddels al veel beter. Nog even volhouden, Lina!