Ziek

Vorige week ben ik even op bliksembezoek in Nederland geweest. Ik was uitgenodigd om de "State Of The Art Lecture" te geven op de Boerhaave (na)scholingscursus voor Infectieziekten. Nou ja, de organisatoren wilden eigenlijk dat David Relman, het hoofd van ons lab, het praatje zou geven, maar hij kon niet. Dus mocht ik de eer van ons lab verdedigen. Het kwam wel een beetje raar uit, want mijn ouders waren nog hier bij ons in California op bezoek en dan is het toch vreemd om zelf in Nederland te zitten. Maar mijn ouders waren de tweede week bij mijn broer, dus ik had besloten toch maar te gaan.

Het was voor het eerst dat ik de grote oversteek in mijn eentje maakte. Gelukkig was de vlucht half leeg, en zodra het lampje "stoelriemen vast" uitging, stond ik op, bezette de drie stoelen in de rij voor mij, ging languit liggen, nam een slaappil, en was vertrokken. Heerlijk uitgerust kwam ik aan in Nederland en nam de trein naar Gouda, waar mijn zwager Helger mij van het station afhaalde. Normaal logeren we bij mijn ouders als we in Nederland zijn, maar die zaten dus bij Arjan in California! Gelukkig mocht ik bij mijn zus Charlotte logeren. Het was leuk om mijn neefje Daan (bijna 6) en nichtje Emma (2) weer eens te zien! Die waren sinds ons laatste bezoek natuurlijk flink gegroeid. Daan was helemaal in zijn sas met de Spiderman pyjama, en voor Emma had ik een leuk roze t-shirt en korte broek meegenomen.

Vrijdag toog ik naar de Leeuwenhorst in Noordwijkerhout, waar de cursus plaatsvond. Er waren bijna 400 deelnemers, dus een flink publiek. Mijn praatje was 's avond na het diner, dus het kostte wat moeite om iedereen van het buffet met sushi, kippepoten, en megaijsbollen weer terug de conferentiezaal in te krijgen.... Maar de voordracht ging goed, en ik kreeg goede responses. Het ging over de bacterien die in ons lichaam wonen, de goeie beestjes dus, die ons helpen bij de vertering van ons eten en de bescherming tegen indringers. Je hebt 10x meer bacterien in je lijf dan menselijke cellen! Op ons lab werken we aan de karakterisering van deze bacteriegemeenschappen en het was leuk om over ons onderzoek te mogen vertellen.

Zaterdag heb ik lekker gewinkeld met mijn zus in de Goudse binnenstad. Heerlijk om weer eens in de Hema en V&D te lopen. 's Middags heb ik een bezoek gebracht aan mijn oude werkplek, het St. Antonius ziekenhuis in Nieuwegein, waar ik van mijn oude baas een rondleiding kreeg door het prachtige verbouwde laboratorium. Leuk om te zien hoe de plannen nu toch werkelijkheid zijn geworden. De dag werd besloten met een wijnproef avond bij Charlot en Helger thuis. De fles wijn uit 1967 was helaas niet zo goed meer, maar de andere 3 flessen smaakten des te beter.

Zondag vloog ik alweer terug. De vlucht was helaas bijna helemaal vol, maar de plek naast me was leeg, dus ik zat toch vrij ruim en kon zelfs een paar uur slapen. Gerard haalde me op het vliegveld af, en 's avonds kwamen mijn ouders, broer, schoonzus en nichtje bij ons thuis pizza eten. Ondanks dat ik in het vliegtuig had kunnen slapen voelde ik me moe en chagrijnig, mijn keel begon zeer te doen, en ik ging vroeg naar bed.

Nu is het alweer een week later, en ik ben de hele week al ziek geweest. Maandag en dinsdag heb ik nog wel gewerkt, maar dinsdagavond tijdens het afscheidsetentje van mijn ouders bij de Chinees in Fremont, kreeg ik opeens last van mijn oog. Mijn vader, huisarts in ruste, stelde al snel de hoogwetenschappelijke diagnose snotoog. Nou dat was het ook wel. Hier in de VS heet het pink eye, oftewel conjunctivitis. Ik had de bacteriele vorm, en gelukkig had mijn schoonzus Renu nog antibioticum druppels staan.

De volgende dag werd ik wakker met een dichtgeplakt oog. Gelukkig had mijn vader dat al voorspeld, want anders was ik me naargeschrokken. Met een natte tissue kon ik de boel weer een beetje openkrijgen, maar het was wel akelig. Bovendien had ik koorts, een enorme zere keel, opgezwollen nekklieren, en hoofdpijn. Bleeeeh. Ziekgemeld dus. Ik hoopte op een lekker dagje thuis, beetje achter de computer zitten, maar ik was te ziek om iets te doen en kon alleen maar in bed liggen rillen. Dankzij de druppels werd mijn oog gelukkig snel beter, maar de volgende dag, en de dag erna was ik nog steeds ziek en koortsig. Na vier dagen in bed te hebben gelegen met koorts en hoestbuien, zere ribben en longen vol snot vond ik dat het wel eens tijd werd voor een bezoek aan de dokter.

Ik moet zeggen, dat gaat hier heel efficient. We zijn verzekerd bij Kaiser Permanente, en we zijn daar heel tevreden over. Ik belde vanochtend rond 10 uur op en ik kon al om half twee langskomen. Ik werd netjes op tijd geholpen, de dokter deed zijn onderzoekje, en besloot dat ik een röntgenfoto moest hebben van mijn longen. Hij tikte wat in de computer in, en ik kon naar de röntgenafdeling lopen om de foto laten maken, en weer teruglopen naar de dokter. Via de computer kon hij direct de scan bekijken. Gelukkig had ik geen longontsteking, en was het een gewone luchtweginfectie. De dokter tikte weer wat in de computer in, en ik kon direct bij de apotheek, 1 verdieping lager, de medicijnen ophalen. Lang leve het digitale tijdperk.