Dat is toch wel heel erg gaaf, hoor, om hier in Silicon Valley te wonen. Je woont hier echt tussen allerlei grote software en hardware bedrijven in. Op minder dan 10 min rijden vanaf ons huis vind je Apple, Yahoo, Ebay, Intel, en dus ook Google. En het is helemaal bijzonder dat mijn broer nu bij de grote zoekgigant is gaan werken.
Dat bracht mij in de bijzondere gelegenheid om eens een kijkje te kunnen nemen op de Google campus. Arjan had me voor de lunch uitgenodigd, en vorige week woensdag was het dan zo ver. Vanaf mijn werk was het een kwartiertje rijden naar de Googleplex in Mountain View.
Het was druk op de campus, omdat er een of andere event aan de gang was. Ik kon bijna geen parkeerplekje vinden! En dat terwijl de Googlers worden aangespoord om zo weinig mogelijk met de auto te komen. Er zijn overal op de campus scootertjes en fietsen voor de werknemers, en ik zag zelfs een paar mensen op een Segway! Hartstikke hip.
Arjan heette me hartelijk welkom en bracht me naar de inschrijfbalie. In de lobby hing een scherm waar de zoekopdrachten die overal ter wereld worden ingetypt, "live" worden geprojecteerd. Nou ja, vast niet alle zoekopdrachten, want de woorden waren opvallend braaf: "michigan university", "chemical biology", "brasil". Geen enkel schunnig woord of lichaamsonderdeel kwam langs.....
Op de balie stonden vrolijk gekleurde lavalampen, en voor de bezoekers was er een "maak je eigen badge" apparaat. Ik moest mijn naam en bedrijf invullen, handtekening zetten op de schrijfpad, en de badge afdrukken.
Voorzien van een keurige bezoekersticker liepen we vervolgens naar een van de vele kantines op de campus. Ik keek mijn ogen uit. Prachtige buffetten met kleurrijke gerechten, vegetarisch, Indiaas, Mexicaans, salades, soepen, en toetjes! Dat is wel eens wat anders dan de normale kleffe kantinehap. Al het eten op de Google Campus wordt door chef-koks bedacht en bereid, en het zag er allemaal even schitterend uit, en het smaakte geweldig. Je kon gewoon je bord volscheppen, en daarna uit de koelkastjes een flesje ice tea of lemonade pakken. En daarna - mocht je gewoon doorlopen. Niks geen kassa's, want alles is gratis voor werknemers en hun gasten!
Buiten stonden gezellige tafeltjes en stoelen met parasolletjes, om je lunch op te eten. Omdat het erg druk was moesten we een eindje lopen om een plaatsje te vinden, maar zelfs op een drukke dag als deze was er nog steeds genoeg plek.
De campus is prachtig aangelegd met veel "xeriscape" planten, dus planten die weinig water nodig hebben. Cactussen, agaves, aloes, dat soort spul. Hier en daar doen de cactussen het een beetje TE goed, en hebben ze de stekels moeten afknippen omdat de planten over de paden hangen.
Na de lunch kreeg ik de rest van de campus te zien. Eerst brachten we een bezoek aan het gebouw waar Arjan werkt. Het leek wel een laboratorium, zo'n georganiseerde chaos was het. Maar wel leuk. Veel mensen hadden hun werkplekje volgestouwd met gekke spulletjes, poppetjes, posters, foto's, speelgoed, zitballen, slingers en noem maar op. Alles mag hier, en het kan niet gek genoeg. De werknemers zijn trouwens allemaal heel jong, en ik voelde me opeens wel heel erg oud....
Mijn broer zit met een stuk of 4 collega's in een kleine kamer. De kamer stond propvol met bureaus, waterkokers, whiteboards, en speelgoedpistolen. Arjan vertelde dat de collega links van hem soms opeens een pistool pakt en dat op de collega rechts van mijn broer ging richten. Pang pang! Nou, dan ben je wel uit je concentratie hoor.
Iedereen had grote platte beeldschermen die vol hingen met post-its en stickertjes. Sommigen hadden zelfs twee of drie schermen naast elkaar, op zijn kant, zodat ze zoveel mogelijk windows tegelijk konden zien!
En overal hingen whiteboards, volgekalkt met grafiekjes, cartoons, pijlen, tekeningen, grapjes, en handtekeningen! Do not erase...
Elke verdieping had wel een kleine snackbar of koffiehoek. En ook hier kun je gewoon gratis wat pakken. En niks geen kale koffie of klef koekje, nee, luxe cappucino-makers, hazelnoot-siroopjes, gebakjes, zoutjes, en gekoelde drankjes. Dat de gemiddelde Googler niet moddervet is, is mij een raadsel.
Maar aan de andere kant geeft Google zijn werknemers ook een heleboel manieren om de calorieen er weer af te werken. Zo viel mij op dat de trappen veel gemakkelijker te zien zijn dan de liften. Bij Arjan op de verdieping stond een biljarttafel, er was een ballenbak, en overal op de campus zijn fitness ruimtes en volleybalveldjes. We kwamen zelfs langs een salsa-dansles, gewoon, tussen de cubicles in. En na afloop laat je jezelf dan lekker verwennen met een bezoek aan de kapper of de masseusse, allemaal gratis voor Google-werknemers! En je mag ook nog je hond naar je werk meenemen....
Arjan liet me ook twee "endless pools" zien, kleine 1-persoons zwembaden waar je tegen een stroom in moet zwemmen. Er was zelfs een lifeguard bij! Waarschijnlijk de meeste lifeguards per vierkante meter zwembad ter wereld!
Er was nog veel meer te zien, te veel om op te noemen. Een cubicle die helemaal in aluminiumfolie was verpakt, een gebouw met scheve ramen zodat je het gevoel hebt omhoog te lopen, het kamertje waar de CEO zat (net zo klein als dat van ieder ander), rode buizen die dwars door de gebouwen lopen, een stoplicht dat op rood springt als er iets snel gerepareerd moet worden, een organische markt, een kruidentuintje.....
Bedankt, Arjan voor de geweldige rondleiding. Ik zou best bij Google willen werken, maar helaas ben ik een bioloog, en daar hebben ze weinig aan. Gelukkig is mijn broer veel slimmer, en mag hij in deze fantastische omgeving zijn steentje bijdragen. Ik ben heel erg trots op mijn broertje!
PS: De meeste plaatjes in deze blog entry heb ik gejat van een online reportage over de Googleplex van Time magazine.
No comments:
Post a Comment