Sunday, February 26, 2006

The Bik Road Trip: II - Las Vegas en Hoover Dam

In de vallende duisternis reden we Las Vegas, Nevada binnen, een gigantische stad midden in de woestijn. Eerst zie je uren alleen maar bergen en kale valleien, en dan opeens is daar een lichtvlek aan de horizon. Las Vegas! Stad van casino’s, hotels, slot machines, gokken, stripteases, zien en gezien worden. Niet een stad eigenlijk om met je ouders heen te gaan, come to think of it.....



Maar je moet het toch wel gezien hebben. Je loopt over de Strip, bijnaam van de Las Vegas Boulevard, omringd door prachtige, enorme hotels. Elk hotel heeft een thema. Er is New York, New York (skyline van Manhattan compleet met Vrijheidsbeeld), The Luxor (met pyramide en Sphinx), Paris (met Eiffeltoren), en The Bellagio (superluxe met een plafond met glazen bloemen en gigantische fontein). Alles draait om gokken. De begane grond van alle hotels zijn casino, en je loopt er zo naar binnen. In Amerika is gokken erg laagdrempelig gemaakt, en je hoeft er niet chique uit te zien om je geld kwijt te mogen raken. Van binnen zien alle casino’s er hetzelfde uit: tafels met blackjack, craps, roulette, poker, etc. Je ziet er opgedofte avondjurken, maar ook omaatjes in spijkerbroek en t-shirt die hun pensioentje in de slotautomaten gooien.



Het was zaterdagavond, en ook nog eens het weekend van de Superbowl, de jaarlijkse wedstrijd tussen de twee beste American Football teams. Heel erg druk dus in Las Vegas, en het was lastig lopen over de Strip. Overal staan mensen die je kaartjes in je handen proberen te drukken van schaars geklede dames. Want Amerikanen mogen dan wel preuts zijn, in Las Vegas en New Orleans gaan alle remmen los! Er staan zoveel mensen met die kaartjes dat het erg vervelend wordt. Bovendien ligt de straat bezaaid met kaartjes en andere troep. What happens in Vegas, stays in Vegas.........

We dineerden in een Indiaas restaurant aan de Strip, met heerlijke Mango Lassi, Palak Paneer, en Kulfi-ijs. Daarna liepen we over de drukke straat richting mijn favoriete casino: The Venetian. Helemaal gebouwd in de stijl van Venetie, met veel oog voor detail. Alles is er. Het hotel is gebouwd als een echt Dogenpaleis, met een groot San Marco plein ervoor, met gondels met zingende gondeliers, de Campanile, en de twee zuilen met de beelden van San Marco en San Theodoro. Binnen is er een fantastische winkelgalerij, waar het plafond verlicht is alsof de zon er altijd schijnt. Er is binnen zelfs een compleet tweede San Marco plein, en ook hier varen gondeliers rond. De eerste foto is The Venetian van buiten, de tweede is binnen genomen.




We waren inmiddels een flink eind van ons eigen hotel af, dus we namen de Monorail terug. Dat was ook wel weer een leuke ervaring, want je glijdt op 10 meter hoogte tussen de hotels door. Met het geluid van de slotmachines nog in onze oren (bliepblieppingping) vielen we in slaap. Vegas baby.......!

De volgende dag was het Superbowl Sunday. Maar wij zouden daar heel weinig van merken, behalve dat het lekker rustig was op de weg. Op een half uurtje rijden van Las Vegas stopten we bij de Hoover Dam. Deze dam werd rond 1935 aangelegd om de onvoorspelbare Colorado River in te dammen, zodat het lager gelegen land niet steeds door droogte en overstromingen geteisterd zou worden. Tegelijkertijd fungeert het als een electriciteitscentrale, waarbij het water door grote buizen geleid wordt en daar turbines aanstuurt.


Er was een leuke rondleiding waarbij we met een lift helemaal naar beneden gingen, naar 1 van de twee turbine kamers, en vervolgens weer helemaal omhoog naar het observatiedek. De lift was supersnel, en je voelde je oren ploppen.



Lopend over de brug konden we goed zien hoe groot en hoog de dam was. De dam ligt tussen Nevada en Arizona in, en er zijn twee klokken op de dam, 1 met Nevada tijd en 1 met Arizona tijd (1 uur verschil).





Er zijn ook twee overlopen vlak achter de dam, om te voorkomen dat het water tot over de dam zou lopen. De dam fungeert ook als brug, en dan zou er geen verkeer meer over kunnen rijden. De overlopen zijn maar twee keer in werking getreden, en de laatste jaren staat het water in het stuwmeer zelfs zeer laag, door de geringe regenval (The Great Drought). De weg over de dam is voor het huidige verkeersaanbod te smal, en er wordt gewerkt aan een nieuwe weg en brug, een gigantisch project dat nog jaren gaat duren.



We reden door naar de Grand Canyon, een rit van een uur of 4, over een steeds stiller wordende snelweg. Het was Gametime! De Superbowl uitzending was begonnen, en er waren bijna geen auto’s op de weg. Een paar trucks, en een auto vol gekke Nederlanders, die geen eens wisten welke twee teams tegen elkaar zouden spelen.

No comments: