Marfa, David en oom Leen naar Carmel

Sinds kort zijn Gerard en ik lid van een zwem- en tennisclub hier vlakbij. Tjonge, wat klinkt dat sjiek, niet? De Fairbrae club zit op letterlijk 2 min lopen van ons huis. Er is een zwembad waar we elke dag van 6-22 uur mogen zwemmen. Het water is verwarmd, dus ook in de winter kun je heerlijk baantjes trekken, en in de zomer zijn er in het weekend barbecues en feesten.

Terwijl ik die maandag ging werken, ging Gerard met onze gasten lekker zwemmen in de club. Hier zie je oom Leen aan het baantjes trekken.



De avond gingen we heerlijk uit eten bij Xanh, een nieuw en heel lekker Vietnamees restaurant in Mountain View. Een van onze grote favorieten!



Dinsdag nam ik weer vrij om met onze gasten naar Carmel te gaan. Het is ca. anderhalf uur rijden naar dit leuke plaatsje, en het was heerlijk om de zee weer eens te zien.




Er lagen grote slierten zeewier (kelp) op het strand. De kleuren van de zee, de lucht en het strand waren prachtig. Wat een geweldige dag!





De straatjes van Carmel zijn erg leuk, met kleine galerietjes, leuke huisjes, en veel bloembakken. Een van de huisjes is de Cottage Of Sweets, waar ze zelfs drop verkopen. Het is een schattig winkeltje. We dronken koffie op een terrasje op een piepklein pleintje.





We reden een stukje van de beroemde Highway One, de bochtige kustweg langs de Pacific Ocean.




Het aanleggen van Highway One, van 1919 tot 1937, is een waar kunststukje geweest. Er zijn een paar mooie fotogenieke bruggen gebouwd, waaronder de Rocky Creek Bridge uit 1932.




Na dit autoritje gingen we wandelen in Point Lobos, een prachtig state park waar we maar niet genoeg van krijgen. Zee, rotsen, zeevogels, zeeotters, en natuurlijk altijd een hongerig eekhoorntje.





We hadden verrekijkers meegenomen en zagen zeeotters, pelikanen, zeeleeuwen, en aalscholvers.






Met zo'n prachtige omgeving blijf ik foto's maken. Gelukkig maar dat we een digitaal fototoestel hebben, want anders had ik heel wat fotorolletjes moeten kopen!





Na de strandwandeling gingen we het bos in. Eerst kruiste er een eekhoorntje ons pad, toen een hert, en daarna genoten we van de lace lychen, de hangende mossige draden in de bomen.





Na een kleine klim hadden we weer zo'n fantastisch doorkijkje op de baai van Carmel.





Tenslotte kwamen we bij de Whaler's hut, met walvisbotten en een kookpot. Oom Leen kon de verleiding niet weerstaan....