Dol Fijn

Een van de projecten waar ik op dit moment aan werk is de de microbiota van Tursiops truncatus. Of te wel in gewoon Nederlands, het onderzoek naar welke bacterien in een dolfijn leven. Net als mensen zijn ook dolfijnen gekoloniseerd met "commensalen", bacterien en andere microorganismen die in de mond, maag en darm wonen.

Dit project wordt betaald door de Amerikaanse Marine. Huh? Ja, je leest het goed. De US Navy heeft dolfijnen en zeeleeuwen in dienst. De dieren worden o.a. getraind om zee-mijnen en andere onderwaterobjecten te vinden en te markeren. Het klinkt wat ouderwets in deze tijd van high tech detectiesystemen, maar het is toch waar. En voordat je denkt dat ik dit eigenlijk niet mag vertellen, het is openbare informatie, en het staat allemaal op Internet. Er is zelfs een documentaire over de dolfijnen gemaakt. Pentagon TV, dat wel.



In oktober had ik een conferentie in San Diego. Toevallig in dezelfde plaats waar ook de dolfijnen gestationeerd zijn. Na het invullen van de nodige formulieren kreeg ik toestemming om de marine basis te bezoeken. Voor een groep van dierenartsen en trainers hield ik een presentatie over ons werk, zodat ze konden zien wat ik met "hun" samples had gedaan. Uiteraard kreeg ik ook mijn studieobjecten zelf te zien. Over wiebelige loopplanken liepen we naar de dolfijnenverblijven. De dieren worden gehouden in kleine "kooien" die afgeschot zijn met netten, in het water van de San Diego Bay. Op Google Maps kun je de dolfijnen zien zwemmen in hun vierkante hokjes.

De trainers waren erg aardig en ik mocht de dieren zelfs aaien en een paar vissen voeren.

Onder het neurien van "Daar heb je Flipper...." ging ik Dol Blij naar huis.