De uitvoering was in de Moose Lodge in Sunnyvale, een zaal van de Moose Fraternity (een beetje vage, niet-religieuze vereniging met eigen gebouwen met bar en danszaal).
Waar ging het verhaal over? Het was niet echt een toneelstuk, maar een verzameling van 10 scènes, over zeven vrouwen en hun ervaringen in California en Nederland. De scènes waren als volgt:
- Het afscheid: Tijdens het liedje “A beautiful Goodbye” stonden we met zijn zevenen op een rij, elk met een andere afscheidsbeweging en afscheidszin.
- De reis: Op de muziek van “California Here I Come” (Al Jolson) liepen we dwars door elkaar, allemaal met een zware koffer, op weg naar California.
- Flashback : Samen vertelden we het verhaal over hoe we naar California zijn verhuisd, om de beurten een zin. "Gut ja, ik weet nog goed hoe het allemaal begon...."
- De koffer :Tijdens een medley van Californische liedjes haalden we 1 voor 1 een typisch Amerikaans voorwerp uit onze koffer. Een baseball bat, een set pompoms, een grote cola beker, een pizzadoos, etc. De laatste ronden hadden we allemaal badkleding, de één nog gekker dan de ander.
- Leven in California : Samen haalden we gekke herinneringen op. Zalig, toch, dat mooie weer hier in California.
- Heimwee : Terwijl de groep doorkletste, deed Rita niet meer gezellig mee. Ze had heimwee. Ze haalde haar trouwjurk uit de koffer tevoorschijn, en ging apart staan. Dan neemt ze een besluit: ik ga terug naar Nederland.
- Tripje Nederland: Op de muziek van “Klotenweer” (Skik) liepen we weer door elkaar, met de koffer.
- Even terug: Allemaal hadden we een solo, waarin we even terug waren in Nederland, op bezoek bij onze vriendinnen, en vertelden over hoe we het vonden om in het buitenland te wonen. Ik speelde een arrogante Vice President bij de ING, die vond dat haar Nederlandse vriendinnen maar stomme meiden waren, met stomme baantjes, die het alleen maar over hun kinderen hadden.
- Het geluk zit in een klein doosje: Iedereen pakte uit de koffer een doosje met allerlei leuke spulletjes.
- Mijn geluk:”Waar ik blij van word......” “Wat mij gelukkig maakt...” “Zit in dit doosje...”....... “En ik heb het zelf in handen!”
De uitvoering ging gelukkig erg goed! We waren best zenuwachtig, zeker toen de zaal vol begon te stromen met bekenden en onbekenden. Zo’n beetje de hele Nederlandse gemeenschap in de San Francisco Bay Area was er, hoor! Honderd man/vrouw publiek, dus een volle bak. Het was even slikken, toen we daar op het podium stonden, en de lichten gingen aan. Maar toen ging het eigenlijk vanzelf (op wat kleine foutjes na), en opeens was het alweer afgelopen.
Na afloop hadden we hapjes en drankjes, en konden we nagenieten van ons succes.
Hier is een foto met onze groep (met natuurlijk de Moose):
Achterste rij (vlnr): Elies, Lideke, Caroline, Sabine, Karin, Rita
Voorste rij: Annette (onze regisseuse) en Saskia.
Helaas is het einde van de TTC in zicht, want Sabine is alweer terug naar Nederland, Caroline gaat binnenkort, en ook Annette heeft terugkeer-plannen. Zoooooo jammer.
No comments:
Post a Comment